Κουραμπιέδες με σοκολάτα (κουλουράκια)

Το μπλογκ μου είναι και επίσημα οτι να'ναι.
Καλα μονο η φωτεινη το διαβάζει ετσι κ αλλιως(γεια σου φωτεινηηηηηη <3)
ΥΛΙΚΑ
300γρ.βουτυρο προβειο
110γρ.ζαχαρη αχνη
550γρ.αλευρι
25γρ.κακαο
25-35γρ. κονιακ ή ρουμι ή νερο
ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΟ
200γρ. ζαχαρη αχνη
5γρ. κακαο ασπραδι απο ενα μικρο αυγο
1κουτ. γλυκου χυμος λεμονιου
ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Χτυπαμε στο μιξερ το βουτυρο με την αχνη πολυ καλα(περ. 15 λεπτα).Στη συνεχεια προσθετουμε τα υπολοιπα υλικα και συνεχιζουμε το χτυπημα.Οπως το ζυμαρι ειναι μαλακο το απλωνουμε σε μια λαδοκολλα σε παχος 1-1,5 εκ.Αφηνουμε στο ψυγειο να σταθεροποιηθει(αυτο το κομματι εγω το προσπερασα).Βγαζουμε απο το ψυγειο και φτιαχνουμε με κουπ-πατ διαφορα σχηματα.Ψηνουμε σε προθερμασμενο φουρνο στους 160-170 C για 20 λεπτα.

ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΟ
Ανακατευουμε ολα τα υλικα μαζι πολυ καλα και με ενα πινελο γλασαρουμε τους κουραμπιεδες οταν ειναι κρυοι.Τους διατηρουμε σε μεταλλικο κουτι.

θγ.Η συνταγη ειναι του Στελιου Παρλιαρου







Ψευτοκριτική


το ριξαμε στις ταινιες =D
αναρωτιομουν σημερα ποσο πιο οτι να ναι μπορει να γινει το μπλογκ μου,οταν ξαφνικα μου ηρθε η ιδεα.Θα γραφω για τις ταινιες που βλεπω!
κλεισαμε αλλωστε ηδη ενα μηνα χωρις αναρτηση οποτε χειροτερα αποκλειεται να τα κανω.

στο θεμα μας λοιπον!!


500 days of summer
Ρομαντικη κομεντι για δυο ανθρωπους που καθολη τη διαρκεια του εργου
δεν καταφεραν να συμβαδισουν συναισθηματικα ουτε για μισο λεπτο!
(ψεματα πρεπει να υπηρχαν δυο σκηνες που κοντεψαν να τα καταφερουν αλλα μου βγηκε ωραια η απο πανω φραση και δεν την αλλαζω τωρα)
Το παλικαρι συναισθηματικουλι και με πιστη στην αιωνια αγαπη πεφτει με τα μουτρα στην σαμερ επηρεασμενος προφανως και απο την ζεστη του ονοματος της-σοβαρα τωρα παιζει ρολο το ονομα.Η κοπελα απο την αλλη πεπεισμενη πως δεν ψαχνει για σχεση τον κραταει στο 1 μετρο χωρις να του δινει προοπτικες .Εκεινος εννοειται οτι επιμενει.
Πιστευει ειπαμε.
Εκει καπου αρχιζουν να βγαινουν τα τραυματα του σεναριογραφου στην φορα ο οποιος πρεπει να εχει κανει διατριβη στο ακυρο με τη χρηση της φρασης:
"συγνωμη δεν ψαχνω για σχεση"
αφου φροντιζει να δημιουργησει οσο περισσοτερες τυψεις μπορει σε οσους το εχουν(μ)ε πει.
Ενταξει,ποναει η αγαπη,το καταλαβαμε.
Ο πρωταγωνιστης θρηνει για πανω απο τις μισες απο τις 500 μερες λοιπον κατι που προφανως θα κουραζε αν δεν υπηρχει το εξης παραδοξο:
ο σκηνοθετης παιζει με το χρονο και τις καταστασεις δινοντας τους ρυθμο τετοιο ωστε να εχεις χρονο να θρηνησεις τα λαθη σου/τη σχεση των ηρωων μα ταυτοχρονα να μην νιωσεις πως βλεπεις ακομα μια ψευτοευαισθητη ταινιουλα.
Πανεξυπνο κατα τη γνωμη μου.Στα συν πρεπει να αναφερθει οτι υπαρχει γενικα αερας ευρωπαικου κινηματογραφου χωρις κοινωνικοπολιτικα μπερδεματα!
(ενταξει του λιγοστου που εχω δει)

Ομορφη ταινια με ευφυες τελος!
Στον κινηματογραφο μαλλον θα ειχα θρηνησει το χρονο που εχασα
αλλα για βραδακι με φιλες ειναι οτι πρεπει =)