απολογιες

so i've recently started saying i'm sorry to all the people i've hurt
and boy do i have a long list...
ειμαι 16 χρονων και ειτε που κατι κανω τρομερα λαθος ειτε ειμαι τρομερα ενοχικη
either way it pretty much sucks knowing that one of those easily makes it to the top of your personality trait list
δεν ξερω αν ειναι ψυχολογικο τραυμα/καταλειπο απο τις σκεψεις στα τεσσερα μου χρονια πως φταιω για ενα διαζυγιο
'η αν απλα ηταν γραφτο μου να μεγαλωσω να γινω ετσι
the world needs its psychopaths right?
παντως για οποιον εχει να μου δωσει οποιαδηποτε συμβουλη to stop screwing my life
ειμαι πραγματικα ανοιχτη
σε οτιδηποτε
2 χρονια ακομα και φευγω απο το νησι
τι λετε οι κακες συνη8ειες αλλαζουν με τον τοπο διαμονης και τους ανθρωπους που συναναστρεφεσαι 'η τις κουβαλας σε ολη σου τη ζωη?

σιχαινομαι να εχω εφηβικες ανασφαλειες

ps.σιχαινομαι που το μισο μου ποστ ειναι στα αγγλικα
υποσχομαι να σταματησω συντομα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου